www.pieswpoznaniu.fora.pl

Aggi

W innym wątku dotyczącym Socjalizacji rozpoczęła się ciekawa dyskusja na temat teorii dominacji i szkolenia pozytywnego. Jak zawsze są zwolennicy i jednych i drugich założeń, więc chyba przyda się miejsce do podyskutowania na ten temat Very Happy

maaart

świetny pomysł Smile

Ja mogę na początek opowiedzieć dlaczego jestem zwolenniczką bycia pozytywnym. Zaczęło się już przy poprzednim psie. Szczeniak ze schroniska, nie mieszkał z nami, dziadkowie zgodzili się, aby mieszkał u nich na wsi, ale był nasz. Brakowało socjalizacji, nauki itp bo był psem podwórkowym. Tym bardziej można się spodziewać jak reagował na inne psy, po tym jak widział je jedynie przechodzące za bramą.
Po trzech latach rodzice zgodzili się, żeby Cygan zamieszkał z nami w mieszkaniu. Było ciężko, a najbardziej popularyzowaną metodą była wtedy właśnie dominacja. Oczywiście nie cała rodzina przestrzegała wszystkiego, ale ja starałam się prowadzić psa w ten właśnie sposób i co otrzymałam?- Nic.
Miałam wrażenie, że pies żyje w swoim świecie. Owszem cieszył się gdy wracałam do domu, lubił pieszczoty, ale był jakiś taki... nieobecny?
Do tego problemy z ciągnięciem na smyczy, agresja wobec innych samców, bał się niektórych ludzi (np wynoszących śmieci), zdarzało się, że próbował ugryźć. Łańcuszek ani kolczatka i szarpanie się z psem nic nie dawały... Rodzice nie chcieli zgodzić się na szkolenie, bo przecież po co?
Dlatego szukałam w internecie czegokolwiek. Znalazłam kontakt do Magdy Urban, może niektórzy ją znają, teraz jest działaczką fundacji Psia Wachta, organizuje wiele seminariów. Okazało się, że mieszka na tym samym osiedlu, więc poprosiłam mamę, aby spotkać się chociaż raz, może coś doradzi.

Pierwsze pytanie jakie padło- dlaczego kolczatka? Magda wytłumaczyła nam jak działa to 'urządzenie' i dlaczego nie jest skuteczne- bardzo po krótce, ale dotarło. Od tej pory już nigdy nie założyłam psu kolczatki ani łańcuszka. Dostałyśmy kilka porad co dalej robić z psem, oczywiście na możliwości nastolatki, bo przyjęło się już wtedy, że to mój pies.
Niestety nie było wtedy ani tylu informacji o pozytywnym szkoleniu w internecie, ani tylu książek, ani ja nie miałam możliwości finansowych spotykać się dalej z Magdą, ale te kilka prostych rad powoli, małymi kroczkami zaczęło zmieniać nasze życie.
Spacery nie były już wyprowadzaniem mnie przez psa, teraz to ja prowadziłam jego, udawało się mijać już po drugiej stronie ulicy niektóre samce. Nawet mogłam puścić go ze smyczy-co prawda w miejscach gdzie innego psa nie było, i nie musiałam się zastanawiać czy będę musiała szukać psa.
Co najważniejsze miałam wrażenie, że pies jest szczęśliwy!

Dlatego właśnie przy drugim psie zaczęłam na starcie od bycia pozytywną. Mamy przed sobą jeszcze wiele do zrobienia, bo bardzo długo nie poświęcałam na szkolenie i socjalizację tyle czasu ile powinnam. Ale już po kilku miesiącach regularnej pracy widzę, jak mój pies się zmienia.

Szkolenie pozytywne jest nastawione na zmianę emocji psa.
Zmiana emocji= zmiana zachowania.

Teoria dominacji i stosowanie awersji zmienia zachowanie, ale nie zmienia emocji! To powoduje, że pies kumuluje w sobie strach, złość i inne złe emocje, choć pozornie wydaje się dobrze ułożony, to w środku jest tykającą bombą, która może wybuchnąć w każdej chwili. Zdarza się też, że te niekiedy brutalne metody (jak przykład JRT wywracanej przez Pańcię na plecy, przez którą wywiązał się ten temat) pogłębiają jedynie problem.

Dlaczego moim zdaniem wielu ludzi wybiera nadal dominację? Bo tak jest prościej. Wprowadzamy kilka prostych zasad i się ich trzymamy. Pies zaczyna rozumieć, że tak musi być bo inaczej... będzie kara.

Szkolenie pozytywne daje psu wybór. Niestety daje to też możliwość, że pies cofnie się nagle o krok, a także wymaga dużej uwagi właściciela oraz poszerzania swojej wiedzy z zakresu komunikacji pomiędzy psami.
Pies szybko uczy się, które zachowania są nagradzane i zaczyna je powtarzać. Za to zachowania po których nagrody nie ma stają się bezcelowe i pies przestaje powoli do nich wracać.
Zmiana zachowania poprzez takie szkolenie, to proces dużo dłuższy i stąd moim zdaniem nadal jeszcze wielu instruktorów szkolenia trzyma się tradycji.

Mam nadzieję, że dotrwaliście do końca moich wypocin i zapraszam do dyskusji Smile

Kamelia

Oj, obawiam się, że powtórzą się historie z innych portali Wink

haflinger

Po głębszym przemyśleniu stosuję metodę dominacji i pozytywnego myślenia. Chociaż sama już nie jestem niczego pewna. Nie znam się za bardzo na metodach wychowania i szkolenia psa. Robie to co podpowiada mi serce i rozum. Mój pies był katowany wcześniej, więc musiałam uważać, żeby go nie przestraszyć podniesionym głosem. Wszystko robie delikatnie. Elmo wie, że musi się mnie słuchać, za każdym razem gdy wykona coś dobrze dostaje smakołyk. Kiedy jesteśmy w kuchni i jemy na obiad on wie, że ma siedzieć za progiem drzwi. Nie lubimy kiedy pies siedzi przy nogach i patrzy nam na ręce. Czasem nawet sam wychodzi za próg i grzecznie czeka Smile

ładnie słucha komendy ,,idź na miejsce". To tez jest bardzo pomocne. Na spacerach strasznie ciągnął. Więc kupiłam mu szelki, ale było jeszcze gorzej. Wróciliśmy do obroży. Zawsze gdy ciągnął wołałam wolniej, do mnie albo nie wolno, lub gdy naprawdę mocno ciągnął nie puszczałam go przed siebie. Dzisiaj pierwszy spacer w szelkach i szedł naprawdę super. Przy psie zawsze staram sie być zrelaksowana, bo dla mnie np. spacer z nim to sama przyjemność. Uwielbiam patrzeć jak się bawi Smile

. Dla mnie najważniejsze jest to, żeby psu nie działa się krzywda. Oglądam Cezara Milana i mówi coś takiego, ze czasami za bardzo kochamy swojego psa i chcemy dla niego jak najlepiej i pozwalamy mu na wszystko potem pies wchodzi nam na głowę. I mówi jeszcze, ze trzeba być konsekwentnym. Mam nadzieję, że nikt mnie nie skrytykuje i że napisałam wszystko w miarę jasno.

Aggi

Kamelia - oby nie! Nie chcę żadnych kłótni i zaogniania konfliktów, które i tak siłą rzecz gdzieś tam istnieją. Chciałabym, żebyśmy po prostu w kulturalny sposób wymienili się swoimi doświadczeniami Smile

Na przykład jak pozytywnie nauczyć psa grzecznego chodzenia na smyczy? Czy możecie polecić jakieś SKUTECZNE metody? Very Happy

Kamelia

Nd dobra, to też cos niecoś napiszę.

Swoją przygodę ze szkoleniem psów zaczęłam niestety od teorii dominacji trafiając do jednej z poznańskich szkółek. Wówczas w Poznaniu funkcjonowały max 3 psie szkoły a pułki w działach o zwierzętach uginały się od literatury na temat dominacji.
Dopiero po jakimś czasie gdy zobaczyłam jak trener własnego psa za skórę wyciąga z pomieszczenia bo ten nie wrócił na zawołanie, nie zważajac na skowyty i podkulony ogon, z którym pies wrócił do tego pomieszczenia wykonałam w tył zwrot i wiecej do tej szkoły nie wróciłam. Wtedy zaczęło zyskiwać szkolenie pozytywne, którego spróbowałam i skutki były o niebo lepsze.
długo pozbywałam się jeszcze ,,dominacyjnych" nawyków jak obroża zaciskowa ale z czasem i to wykluczyłam.
Moj starszy pies na kliker zaczął łapać bardzo szybko, nawet sztuczki, których bez niego uczyłam go 3 miesiące bez skutków.
Młodszy byl od początku szkolony pozytywnie i jest psem idealnym: bez tendencji do ucieczek, posłuszny, wrażliwy na mój ton i skupiony.

Nie uzywam krzyków, przy zaznaczaniu złego zachowania jest jedynie niższym i mocniejszym tonem wypowiedziane słowo ,,Nie!"; ,,Nierusz!" lub ,,Puść!". Zazwyczaj są niezawodne nawte przy znalezionym jedzeniu na spacerze.
Opal ma bardzo wrażliwapsychikę, krzyk, szarpnięcie czy jakakolwiek ingerencja fizyczna może go rpzestraszyć, zacyzna unikać tkaiej osoby i zaymka się ,,w swoim swiecie". nie chce wtedy współpracować. Podczas zawodów i różnych pokazów zauważyłam, że doskonale wyczuwa moj nastrój, jeśli jestem spięta lub niezadowolona on nie będziee dobrze pracował, to samo jeśli jestem na niego zła: nie ma sensu kontynuowac treningu bo on nie będzie współpracował.

Oglądałam parę odcinków Millana, książkę też mam ale to zdecydowanie nie mój klimat, wolę Victorię Steiwel.

Sporo zawdzięczam też szkole Dogmasters do której Opal chodził jako szczeniak i z którą blisko współpracujemy do dziś. Wink

haflinger

Aggi trudne pytanie, ja nawet nie mam stu procentowej pewności jak ja nauczyłam tego mojego psa hehe.

Kamelia

Na grzeczny chodzenie na smyczy mam kilka sposobów:
-przede wszystkim dobre przygotowanie, cyzli pies powinnien chodzić codziennie na spacery tak aby stało sie to rutynowe, w rózne miejsca
-gdy pies napina smycz mówimy ,,nie!", zawracamy i dopiero kiedy zrówna się z nami chwalimy i zawracamy na pierwotną trasę
-gdy pies napina smycz, zatrzymujemy się każemy psu usiaśc i dopiero po chwili ruszamy dalej
-uczymy psa chodzenia przy nodze np. na ,,równaj", ćwiczymy, najpierw w domu, później w mniej rozpraszających miejscach i za każde wyprzedzenie nas karzemy zatrzymaniem lub zawróceniem bądź zachęcamy psa do ponownego przyjęcia pozycji przy nodze okrzykami i poklepywaniem po biodrze ;p

haflinger

Kamelia też był nie wróciła do takiej szkoły, krew sie we mnie zagotowała, jakbym to widziała to nie wiem co bym zrobiła. Niedaleko mieszka dziewczyna które konkretnie bije swojego psa za KAŻDE złe zachowanie, nawet za ciągnięcie na smyczy. Jak ja widze to normalnie.... A teraz jej pies tez się stał agresywny w stosunku do innych psów.

maaart

haflinger- moim zdaniem z Millana udało Ci się wyciągnąć to, co pozytywne. Sama za nim nie przepadam, bo często używa siły, ale faktem jest, że jak mówi- trzeba być spokojnym i opanowanym.
Moim skromnym zdaniem sam nie jest skoro ucieka się do przewracania psa na plecy czy używania obroży zaciskowej.
U mnie również wygrywa Victoria Wink

Są takie elementy życia codziennego, w których nie chcemy aby pies wchodził nam na głowę, oczywiście, i egzekwowanie nie wgapiania się w człowieka jedzącego obiad, czy przepuszczanie człowieka w drzwiach to bardzo cenne umiejętności- ale są wynikiem pracy z psem, a nie wyznacznikiem tego czy pies jest uległy i podporządkowany bo czeka na swoją kolej w jedzeniu.

Kamelia- ja też długo musiałam się wyzbywać tradycyjnych pozostałości w mojej głowie. Moja Mila również jest bardzo wrażliwa i kiedy ćwiczymy i zaczynam się denerwować ona to momentalnie wyczuwa.

Aggi- u mnie zadziałała metoda 'drzewa'. Gdy pies napina smycz zastygasz w bezruchu, kiedy tylko smycz jest luźna idziesz. Trzeba mieć dużo wyczucia, żeby spacer nie zamienił się w 'jojo'. Polecam: http://www.youtube.com/watch?v=voW2Vkq0u6Q

W ogóle kanał kikopup na youtube to pozytywna rewelacja. Mam nadzieję, że ta Pani kiedyś wpadnie do Polski na jakieś seminarium Smile

edit:
Ja Mili nie uczę chodzenia przy nodze, na spacerze może robić co chce, byleby nie napinała smyczy, więc jeśli potrzebuję, żeby szła bliżej mnie skracam smycz Smile

Aggi

Kamelia - dzięki za rady. Wypróbujemy na naszym airedalu, bo niestety po kilku latach nadal czasami ciągnie jak uparty osiołek. Głównie w obecności pachnących cieczkowych rozpraszaczy Evil or Very Mad

Najgorsze jest właśnie to, że kiedy Guapo zacznie niuchać, wtedy ciągnie jak koń pociągowy za śladami i niczym nie mogę odwrócić jego uwagi... Smakołyki, zabawki, piski, komendy, podniecony głos - nic z tego...

Mam nadzieję, że teraz już coraz mniej takich przerażających szkół, o jakich wspomniała Kamelia...

haflinger, tak to już jest, że agresja rodzi agresję... Trzeba szczególnie uważać, jeżeli mamy psa wrażliwca, bo strach i ukrywane emocje mogą później "wyjść" w innych, groźniejszych postaciach...

haflinger

Victorii nie oglądałam nigdy Smile

maaart

haflinger

A tak a propos dziewczynę zgłosiłam do fundacji dla zwierząt próbujemy namierzyć jej dokładny adres ale narazie nam sie nie udaje

Kamelia

hafliner - polecam Victorię, np. jej książkę

aggi- ta szkoła neistety nadal funkcjonuje i to całkiem nieźle ;/